Een vaderloze jongen van 8 jaar met een moeder die het druk heeft, vindt in het gezin van de verteller zijn 'thuis'. In vijf jaar tijd vindt moeiteloos een hechtingsproces plaats tussen de jongen en de verteller. De verteller heeft een dochter en beide kinderen groeien min of meer op als broer en zus. Hierover is niets opgeschreven.

Dan verandert er iets: de vrouw van de man vertrekt. De man heeft een drukke baan, de vrouw heeft geen werk, dus de dochter woont dan bij zijn ex-vrouw, maar is zeer vaak bij haar vader. De jongen blijft vaak komen en ook slapen bij de man, maar is ook vaak bij diens docher en diens ex-vrouw.

Het verhaal begint op het moment dat de man merkt dat de jongen, inmiddels 13 jaar, afstand gaat nemen en dat het anders wordt. Het verhaal beschrijft dit proces van zich losmaken, eerst zoals dit beleefd is door de man, daarna zoals dit beleefd is door de jongen.

Het wordt ineens anders

De man heeft er moeite mee; ook hij heeft zich gehecht en hij vreest zijn 'vrijwillige zoon' te verliezen. Hij raakt zelf een beetje in paniek als de jongen weer enkele stapjes meer afstand neemt. Steeds echter doet de jongen daarna echter weer een stapje terug. Dit proces herhaalt zich vele malen in de vijf jaar dat het losmakingproces duurt. Intussen is de jongen even vaak als vroeger bij de man, vrijwel dagelijks en vele nachten, maar zijn houding wordt gaandeweg anders.

Uit de beschrijvingen van de man blijkt dat het contact goed is en goed blijft. Er zijn nauwkeurige beschrijvingen van momenten van niet-verbaal contact; de jongen is geen prater, maar de man is kennelijk voldoende sensitief voor de signalen van de jongen. Lichamelijke contacten zijn er vrijwel niet; seksuele contacten zijn er in de visie en beleving van de man nooit geweest.

In de eindfase ...

... is de jongeman duidelijk minder aanwezig, maar als hij er is, wordt er meer gepraat, ook over het onderwerp 'vaders'. Beiden, jongen en man, spreken uit dat ze voor elkaar belangrijk zijn geworden. De jongeman gaat dan op zichzelf wonen in een studentenstad en vindt zijn eigen weg. Het contact met de man ebt weg, dat met zijn dochter niet.

Jaren later ...

... verneemt de man van zijn dochter dat (ook) de jongeman het moeilijk heeft gevonden zich van de man los te maken. De jongeman heeft haar gezegd dat dit het enige punt is dat lastig was; voor de rest heeft hij alleen maar waardering en geen kritiek.

De jaren verstrijken

De man wordt ouder en kijkt terug op zijn leven. Hij wil dan graag weten hoe het met zijn vroegere 'zoon' gaat en hoe het hem vergaan is; ook hoe deze terug kijkt op diens verblijf bij hem. Zijn dochter legt het contact en er volgt een briefwisseling.

De reconstructie van het verhaal

Daarin komt toch een ietwat ander verhaal naar boven. Het blijkt dat de jongen, nu man, toch enkele onaangename herinneringen heeft. Hij noemt vier momenten van contact die hij als ongewenst seksueel beleefd heeft. Daarom is hij ook een poosje weggebleven, maar toch weer terug gekomen.

Vier contacten in zo'n tien jaar, die de man zich nauwelijks herinnert en ook niet als seksueel beleefd heeft. Het gaat om situaties van samen douchen en van samen in één bed slapen. De jongere man zegt dat hij dit ongewenst en onaangenaam gevonden heeft, maar er geen schade aan heeft overgehouden.

"Uiteindelijk positief"

Zijn oordeel is "uiteindelijk positief", door de goede en trouwe zorg, maar ook, vertelt hij: "Een kind is opportunistisch" en hij wilde de faciliteiten bij de man niet missen: naast de zorg ook de vele faciliteiten voor vrijetijdsbesteding en het contact met 's mans dochter en de vrienden die hij bij de man had.

Volverse en reflexión - Omzien in bezinning

Hierover spreek ik, de samensteller van deze collage van verhalen, met de man, die over zijn terugblik en zijn gedachten hierover wil vertellen.